«Ένας μύθος λέει, πως κάποτε, ένα μεσήλικο ουράνιο τόξο άκουσε τους σαράντα τέσσερις χρωματικούς φθόγγους του και έγινε πάλι παιδί.»
Στην προσπάθεια ν’ αφουγκραστώ τον ρυθμικό παλμό της γραφής του Βαγγέλη Ευαγγελίου ευθύς αντιλήφθηκα πως δεν είναι διανοούμενος, γράφει με την καρδιά. Μια καρδιά παιδική, ευλύγιστη, εκστατική μπροστά στα θαύματα του κόσμου και το θήλυ, ελαφρά ειρωνική προς το φύλο του.
Βρίσκω πως αυτή είναι η βασιλική υπεροχή αυτής της συλλογής. Σε έναν κόσμο κουρασμένο από μεγάλα λόγια και μικρές πράξεις, το να σκέφτεσαι αλλιώτικα είναι πράξη, το να αισθάνεσαι αλλιώτικα όμως, είναι «γεγονός». Ο Βαγγέλης αισθάνεται στοχαστικά, με καλή προαίρεση σαν το νήπιο που όλα του φαίνονται καινούργια και αξιοπερίεργα. Η επίγευση της ανάγνωσης είναι μια λαμπερή γλυκύτητα. Η ποίηση του Βαγγέλη, νιώθω πως συγκροτεί μια έρευνα υπαρξιακή που δε γυρεύει απαντήσεις τόσο, όσο ζωή και το πετυχαίνει μέσω της διαπλαστικής παρατήρησης του κόσμου, μέσω της διαπλαστικής δύναμης του έρωτα.
Στον δικό του κόσμο «η θάλασσα ξεκινάει με υπόσχεση και τα δέντρα με άρνηση», «όλα τα κορίτσια που γνωρίζει είναι Τρίτες» και οι πλάτες αυτών των κοριτσιών γίνονται «σελίδες για να γράφει». Στον δικό του χρόνο «καλλιεργεί τους χειμώνες» και «πεθαίνει στα εικοσιπέντε». Στο δικό του σύμπαν όλα είναι λεπτεπίλεπτα κι απρόβλεπτα! Με παιχνιδιάρικη ευφυία και ευαίσθητο χιούμορ σκαλίζει στιγμές μινιατούρες στο φιλντισένιο ξετύλιγμα του χρόνου.
Κατερίνα Κυρμιζή*
*Αγαπάει τα τραγούδια, την κιθάρα, τους στίχους και τα ποιήματα, τα παιδιά με τις κεραίες και τα κακτάκια . Όταν μεγαλώσει ελπίζει να γίνει μια αληθινή Παραμυθένια.
το μετά το ωμέγα κυκλοφορεί από την Κάπα Εκδοτική